Waar de meeste huishoudens enkele familieleden ontvingen, schoven in Twello op eerste kerstdag in huize Willemsen drie onbekende gasten aan voor de kerstdis. “Dat was een bijzondere ervaring. Het was gezellig ondanks de drie heel verschillende karakters’’, zegt de man des huizes.
Willemsen en zijn vrouw willen niet op de voorgrond treden, vandaar dat hun voornamen buiten dit verhaal blijven. “De mensen waren zo dankbaar, daar doe je het voor. Het gaat niet om ons.’’
Vlak voor de jongste lockdown spraken de Willemsens tegen elkaar uit dat zij iets voor eenzame mensen wilden betekenen. Na bemiddeling door Mens en Welzijn kwamen drie namen uit de bus van alleenstaande senioren die het ‘kerstavontuur’ wel aan durfden te gaan: een 71-jarige man uit Twello, een 75-jarige Twellose en een 81-jarige inwoner van Nijbroek.
Twee van de drie gasten werden vrijdagmiddag thuis door het echtpaar opgehaald en na afloop weer thuisgebracht. De derde had eigen vervoer. Ruim vijf uur brachten de vijf volwassenen samen door. Na een wat schuchter begin, kwam de gezelligheid met de uren. “Het was net zo spannend voor ons als voor onze gasten.’’
De gastheer en gastvrouw hadden veel werk gemaakt van het diner. Zij schotelden hun disgenoten onder meer goulash (“dat had veertien uur lang gestoofd, ik ben een voorstander van slow cooking’’), aardappelstamppot, gegratineerde groenten uit de oven en een salade van munt, doperwten en botersla voor. Vooraf was er een borrelplank met kaasjes, worstjes en toast en een glas wijn en biertje ontbraken evenmin.
Super
“De mensen waren heel gastvrij en het eten was super. Het was te veel om op te kunnen”, blikt Martin (71) uit Twello terug. Hij had vooraf enige twijfel gekend: “Je weet niet met wie je te maken krijgt en hoe het zal verlopen, maar het is me 200 procent meegevallen. De mensen waren ontzettend aardig en heel meelevend.’’ Martin verloor twee jaar geleden zijn vrouw en met zijn kinderen heeft hij geen contact.
De 75-jarige Hilde uit Twello heeft ook genoten van het onverwachte samenzijn. Dit initiatief is, zo zegt zij, sowieso voor herhaling vatbaar. “Het viel heel erg mee, de Willemsens zijn ontzettend aangenaam en de andere twee waren wat terughoudender maar zij kwamen tijdens het gesprek ook wel los. Het eten was echt lekker.’’
De Twellose beschouwt zichzelf niet als eenzaam hoewel ook haar levenspartner twee jaar geleden overleed. Normaal gesproken kan zij terecht bij vrienden of familie, maar door de coronabeperkingen leek zij af te stevenen op een eerste kerstdag in haar eentje. “Ik vind het een heel mooi iets wat de Willemsens hebben gedaan, iedereen heeft een beetje aandacht nodig.’’
Met zijn 81 jaar was Cees uit Nijbroek de oudste gast. Hij draait er niet omheen dat hij een ‘eenzaam en vrij moeilijk’ bestaan leidt. “Soms spreek ik vier dagen lang niemand, dat is niet zo geweldig. Mijn familie woont ver weg en ik mag niet autorijden.’’
De Nijbroeker kijkt met veel genoegen terug op zijn bezoek aan de Willemsens. “Het was al een grote tafel en die stond hartstikke vol met allerlei lekkers. Ik ben echt verwend geweest. Het geheel was schitterend, er ontbrak niets aan. We konden ook goed aan elkaar wennen. Zo nu en dan een goed gesprek kunnen voeren vind ik heel prettig.’’
Klein gebaar
Na het geslaagde kerstdiner met drie alleenstaande ouderen sluit het echtpaar Willemsen een vervolg zeker niet uit: “We zitten eraan te denken dit vaker te doen, bijvoorbeeld in de zomer of met Pasen. Het is een klein gebaar en als je ziet hoeveel plezier je er de mensen meedoet…”
*Cees uit Nijbroek zegt dat hij het heel fijn zou vinden als zich een maatje aandient met wie hij af en toe kan praten of een leuke activiteit doen. Interesse? Mail dan naar .
Geschreven door Rudi Hofman van tekststudiohofman.nl.