De Wet zorg en dwang (Wzd) beschermt de rechten van mensen met een verstandelijke beperking of een psychogeriatrische aandoening, zoals dementie, die onvrijwillige zorg krijgen. Het uitgangspunt van deze wet is 'Nee, tenzij'. Dit betekent dat zorg zoveel mogelijk vrijwillig moet zijn. Als iemand niet zelf kan beslissen, helpen zorgverleners hen met deze keuzes.
Waar geldt de Wzd?
De Wzd geldt niet alleen in zorginstellingen, maar ook thuis, in logeeropvang en in kleinschalige woonvormen. Echter, deze wet geldt niet voor ouders die zorg voor hun kinderen verlenen.
Onvrijwillige opname
De wet regelt ook onvrijwillige opnames in een zorginstelling. Het CIZ kan besluiten tot opname en verblijf. Als een cliënt bezwaar maakt tegen de opname, moet een rechter hierover beslissen.
Wat regelt de Wzd?
De Wzd regelt de volgende zaken:
- Wanneer onvrijwillige zorg of opname kan plaatsvinden;
- Hoe een beslissing voor onvrijwillige zorg genomen wordt;
- Wanneer de zorgverlening geëvalueerd moet worden.
Er moet altijd zorgvuldig gekeken worden naar alternatieven voor onvrijwillige zorg. Dit is alleen toegestaan als er geen andere opties zijn.
Voor wie geldt de Wzd?
De wet is van toepassing op:
- Cliënten met een indicatie voor langdurige zorg (Wlz) wegens een psychogeriatrische aandoening of een verstandelijke beperking;
- Cliënten zonder deze indicatie, maar met zorgbehoefte vastgesteld door een arts;
- Cliënten met niet-aangeboren hersenletsel (NAH) of andere vergelijkbare aandoeningen.
Cliëntenvertrouwenspersoon Wzd
Ieder cliënt onder de Wzd heeft recht op een cliëntenvertrouwenspersoon. Deze persoon ondersteunt cliënten en hun vertegenwoordigers bij zorggesprekken of het indienen van klachten.
Voor meer informatie ga je naar cliëntenvertrouwenspersoonwzd.nl.
Meer over de Wzd vind je op dwangindezorg.nl/wzd.