Ik was blij te ontdekken dat “Wilp helpt” bestaat, toen ik als alleenstaande, 79 jarige man, wiens vrouw een kleine 2 jaar geleden was overleden, na een bypass operatie weer de draad thuis moest zien op te pakken. Ik had nog veel hulp nodig. Gelukkig kwamen mijn zoon en 2 dochters nu en dan om wat schoon te maken, boodschappen te doen en te koken, maar ze werken allemaal en wonen nogal op afstand: in Amsterdam, IJmuiden en in Frankrijk. Mijn buren waren aardig en hulpvaardig.
Af en toe kookten ze extra en brachten me een maaltje, en ze stonden een paar keer klaar om me naar ziekenhuis of huisarts te brengen. Maar voor een nieuwe afspraak met het ziekenhuis wilde ik niet wéér beslag leggen op de tijd van de buren, die in de meeste gevallen ook een baan hebben. Ik besloot toen een beroep te doen op “Wilp helpt” waarvan ik een advertentie had gezien in het Voorster Nieuws. Ik vond het prettig te weten dat de mensen achter “Wilp helpt” zich ook vrijwillig voor zulk soort hulp hadden aangemeld. En zo werd ik keurig op tijd opgehaald en bij het ziekenhuis afgezet door eenvrijwilligster, die me – na een telefoontje – ook weer ophaalde en thuisbracht.
Intussen was mijn voortuintje erg verwilderd geraakt en voor het opknappen daarvan wilde ik niet mijn kinderen of buren vragen – die deden al genoeg voor me – en voor een tuinman was het tuintje wel erg klein.“Wilp helpt” bracht weer redding in de nood, de betreffende vrijwilliger wist in één ochtend alle wildgroei weg te snoeien en er weer een tuintje van temaken waar ik met plezier naar keek.
Hans te Brake